’t Geef ’n dialekleidje mit es titel : “Blief biej de mam”.Veur waat ’t waerd is bèste laezer, mer ich vènj dao eerlik gezag neit zoväöl aan, al meint de teksdichter ’t nog zo goud. en zou ‘t veur bepaolde luuj mesjien neit sjlech zeen óm (get langer) biej de mam te blieve.
Ich wil ’t ouch höbbe euver de mam,mer dan waal in de beteikenis van de moder die väöl, zo neit alles, veur häör kènjer haet gedaon. Die veer dan ouch nootsj neit kènne en wille vergaete, en daoróm veur ummer in ós zal blieve, egaal wie goud de awwerdóm ’t mit ós veurhaet. Al waere v‘r hónderd jaor. Dees gedachte koum inèns gans sjterk in mich op wie ich veur ’n paar daag trök oppe kirkef biej häör graaf sjtóng. Ich lous:
Anna Maria Hannon,geb. 16-04-1898 en gesjtórve 11-02-1979.
Mien mam. Ich koosj daonao aan niks angesj mee dènke en bèn in eine sjarsj heivesj gegange en achter de computer gekraope. En noe zit ich hiej en dènk aan mien mam die, es ze nog zou laeve, euver ’n paar waeke 111 jaor awd zou zeen gewore. Jömmich, ’t haw gekènd mer ich weit dat ’t neit realistisch is óm daovan oet te gaon;’t zeen mer ènkelinge die deze (gezaegende?) laeftied mage belaeve. Aevel, waat zéér zeker waal kènt is dat mien mam in gedachte in mich blif doorlaeve, al is zie al zolang neit meer ónger ós.
Höb geer dat mesjien ouch? Want wie dèks sjtaon v’r neit ’n amelank sjtil óm trök te kieke nao daen tied wo-in de mam centraal sjtóng ? De vrouw toch wo alles óm drede, de sjpil in ós laeve. Of v’r noe in de gruij van kèndj nao volwassenheid sjtónge of in d’n tied van allewiele dae ós awwere in de categorie ‘senior ’n plaatsj haet gegaeve. De mam is ummer dao, is ummer in mich. Höb geer dat mesjien ouch ? Ich durf ’n handj in ’t vuur te sjtaeke dat dit zo is. Wae dènk neit al gaw èns trök aan zien allereesjte laevesjaore? Waar ’t neit de mam die dich treusde es te bäökentaere thoeskoums mit ’n vatsj in diene knei ?
En wie dèks sjtóng de mam neit achter dich es te es jónkgezèl väöls te laat thoeskoums en de pap in dien ouge alweier get te sjtreng waar? En wie góng dat later in dienen trouw, veural in die eesjte lestige gewènningsjaore? Waar ’t neit de gouwe raod van de mam dae dich oppe bein hólj ? Wie greutsj koosj de mam es oma zeen, allein al es te zougs mit wieväöl leifde ze de kleintjes póngelde. En nog greutsjer koosj ze zeen es de kènjer vrouge :” Oma, wie dèks blif g’r biej ós sjlaope”, ouch al koum ze eigelik allein mer veur ’n tas kaffe. En noe, nao al die jaore, blif de mam doorlaeve in de eige kènjer.
Want es de kleinkènjer zich weier èns sjtechele, haolt dochter Mathilde dèks de weurd van oma zeliger aan: “Hèllige Maria, kènjer,versjtaot uch. ”
De mam, zie blif ummer in mich, zo is dat en neit angesj!
Laes hiej mien gedich euver de mam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten