Kanker, gekanker, oetgekankerd (gedich)

Ich höb mich vanzelaeve

get biejein gekankerd.



Mer wie ’t ech gebeurde en

d’n hemel zich zjwart kleurde,

gein èngelkes meer alleluja zónge

en alle lóch zich tröktrok oet mien lónge, en

dae mit die zich* al èns sjtiekem haw gekeke

doe haet oze leiven Heer Hiebaove

èns richtig euver zien hart gesjtreke.





Mer toch………



Haw ich de ganse nach

gein oug toegedaon,

koosj ich al d’r aan wènne

veur es ’t toch nog mis zou gaon.



Mer daonao…





Aevel,

daonao is alles

goud gegange en

woort ich obbenuuts

in ’t sjoonste

leich gevange,

de lóch is trök

d’n aom leet zich haole.





Heer,

geer zeet bedank

ich geluif dat ich dit

nuut laeve neit höb gesjtaole



Hein Bovendeaard

1993

*zeis

Laes hiej mien verhaol

Kanker, en noe dan?



Geen opmerkingen: